Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

separatā utilitate

  • 1 separatus

    [st1]1 [-] separātus, a, um: part. passé de separo; séparé, mis à part, détaché, distinct, isolé.    - separata utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: abstraction faite de l'intérêt.    - in separatis jugis, Hor.: sur des montagnes solitaires.    - privati ac separati agri apud eos nihil est, Caes. B. G. 4.1: aucun d'eux ne possède de terres en propre.    - exordium separatum, Cic.: exorde qui ne se rattache pas au sujet.    - genus ipsum per se separatum, Cic.: genre considéré isolément et en lui-même. [st1]2 [-] separātŭs, ūs, m.: séparation.
    * * *
    [st1]1 [-] separātus, a, um: part. passé de separo; séparé, mis à part, détaché, distinct, isolé.    - separata utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: abstraction faite de l'intérêt.    - in separatis jugis, Hor.: sur des montagnes solitaires.    - privati ac separati agri apud eos nihil est, Caes. B. G. 4.1: aucun d'eux ne possède de terres en propre.    - exordium separatum, Cic.: exorde qui ne se rattache pas au sujet.    - genus ipsum per se separatum, Cic.: genre considéré isolément et en lui-même. [st1]2 [-] separātŭs, ūs, m.: séparation.
    * * *
        Separatus, pen. prod. Participium. Cic. Separé, Desemparé.

    Dictionarium latinogallicum > separatus

  • 2 separo

    sē-păro, āvi, ātum, 1, v. a. [2. paro], to disjoin, sever, part, divide, separate (class. and freq., esp. in the trop. sense; cf.: divido, dirimo, disjungo, secludo).
    I.
    Lit.
    (α).
    With ab:

    senatoria subsellia a populari consessu,

    Cic. Corn. Fragm. 12, p. 449 Orell.:

    separat Aonios Oetaeis Phocis ab arvis,

    Ov. M. 1, 313:

    Asiam ab Europā,

    Plin. 4, 12, 26, § 87:

    separandos a cetero exercitu ratus,

    Curt. 7, 2, 35.—
    (β).
    With abl. ( poet.):

    Seston Abydenā separat urbe fretum,

    Ov. Tr. 1, 10, 28:

    separat (spatium) aethere terram,

    Luc. 4, 75; 9, 524;

    natura nos ceteris separatos animalibus sola homines fatetur,

    Diom. 275 P.—
    (γ).
    With simple acc., Cic. Agr. 2, 32, 87; cf.:

    nec nos mare separat ingens,

    Ov. M. 3, 448:

    in ipsis Europam Asiamque separantis freti angustiis,

    Plin. 9, 15, 20, § 50;

    equitum magno numero ex omni populi summā separato,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    Thessalorum omnis equitatus separatus erat,

    separated, divided, Liv. 42, 55 fin., Dig. 34, 2, 19, § 2.— Pass.:

    ut corpora gentis illius separata sint in alias civitates, ingenia vera solis Atheniensium muris clausa existimes,

    Vell. 1, 18, 1.—
    II.
    Trop., to treat or consider separately; to distinguish, except.
    (α).
    With ab:

    multi Graeci a perpetuis suis historiis ea bella separaverunt,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    cogitatione magis a virtute potest quam re separari,

    id. Off. 1, 27, 95, suum consilium ab reliquis separare, Caes. B. G. 7, 63 fin.:

    ob separata ab se consilia,

    Liv. 23, 20, 4:

    nihil est, quod se ab Aetolis separent,

    id. 38, 43, 12:

    orato rem, quem a bono viro non separo,

    Quint. 2, 21, 12;

    saepe a figuris ea (vitia) separare difficile est,

    id. 1, 5, 5.—
    (β).
    With simple acc.:

    separemus officium dantis testes et refellentis,

    Quint. 5, 7, 9:

    miscenda sit an separanda narratio,

    id. 4, 2, 101; cf. id. 12, 2, 13; cf.:

    virtus ipsa, separatā utilitate,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34: oratio ac vis forensis, ut idem separetur Cato, ita universa erupit sub Tullio, ut, etc., i. e. if Cato again be excepted (shortly before:

    praeter Catonem),

    Vell. 1, 17, 3.—Hence, sēpărātus, a, um, P. a., separated, separate, distinct, particular, different.
    (α).
    With ab:

    quaestiones separatae a complexu rerum,

    Quint. 5, 8, 6. —
    (β).
    With abl.:

    (animalia) separata alienis,

    Vell. 1, 16, 2.—
    (γ).
    Absol.:

    ista aliud quoddam separatum volumen exspectant,

    Cic. Att. 14, 17, 6; so id. Verr. 2, 1, 17, § 45 Zumpt N cr.:

    neutrum vitiosum separatum est, sed compositione peccatur,

    Quint. 1, 5, 35:

    quid separata, quid conjuncta (verba) exigant,

    id. 8, 3, 15:

    eorum nullum ipsum per se separatum probo,

    Cic. Rep. 1, 35, 54 Mos. N. cr.:

    privati ac separati agr: apud eos nihil est,

    Caes. B. G. 4, 1; cf.:

    separatae singulis sedes et sua cuique mensa,

    Tac. G. 22:

    separati epulis, discreti cubilibus,

    id. H. 5, 5:

    (exordium) separatum, quod non ex ipsā causā ductum est, nec,

    Cic. Inv. 1, 18, 26: tu (Bacchus) separatis uvidus in jugis (i. e. remotis), distant, remote, Hor C. 2, 19, 18.— Comp.:

    intellectus,

    Tert. Anim. 18 fin.—Sup. does not occur. —Hence, * adv.: sēpărātē, separately, apart:

    separatius adjungi,

    Cic. Inv. 2, 51, 156.

    Lewis & Short latin dictionary > separo

  • 3 separo

    sē-paro, āvī, ātum, āre
    1) отделять, разделять, разобщать, обособлять (aliquos a cetero exercitu QC; equites ex omni populi summā C; Europam Asiamque fretum sepărat PM)
    suum consilium ab reliquis s. Cs — отделять свой план от прочих, т. е. действовать по собственному плану
    3) различать, отличать
    orator, quem a bono viro non separo Q — оратор, который в моих глазах является человеком порядочным

    Латинско-русский словарь > separo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»